Schizofrenie is een feit in het leven van meer dan twee miljoen volwassenen in de Verenigde Staten, maar het blijft een verkeerd begrepen en uitdagende geestesziekte die tot een reeks ernstige complicaties kan leiden.
Volgens de National Alliance on Mental Illness (NAMI) zijn de symptomen van schizofrenie onderverdeeld in drie categorieën: positieve of psychotische symptomen, zoals hallucinaties en wanen; negatieve symptomen, zoals terugtrekking en gebrek aan zeggingskracht; en cognitieve symptomen, die van invloed zijn op het vermogen om gedachten te organiseren. Zoals Russell Margolis, MD, klinisch directeur van het John Hopkins Schizophrenia Center, het stelt: "Er is geen enkele zin die schizofrenie definieert. Het is een los gedefinieerde conditie … [Het is] moeilijk om één ding te zeggen dat het is. "
Mensen met schizofrenie herkennen vaak niet dat ze ziek zijn, waardoor het moeilijk is om ze te behandelen. "Als gevolg van het feit dat mensen met schizofrenie niet noodzakelijkerwijs een optimale behandeling krijgen en vaak door de kieren vallen, zijn ze vatbaar voor een aantal verschillende complicaties," zei Jeffrey Lieberman, MD, voorzitter van de afdeling psychiatrie bij Columbia University Medical Center en directeur van het Psychiatric Institute New York State. Bijna de helft van alle mensen met schizofrenie heeft volgens NAMI een alcohol- en drugsmisbruikstoornis. Deze stoffen omvatten alcohol, marihuana, opiaten en hallucinogenen, die "bijzonder gevaarlijk zijn omdat ze de symptomen van de ziekte verlichten", zei Dr. Lieberman. <85> Ongeveer 85 procent van de mensen met de diagnose schizofrenie rookt, vergeleken met 20 procent van de mensen de algemene bevolking. Dat aantal "kan gedeeltelijk worden gedreven door een of andere farmacologische behoefte die de patiënt uiteindelijk probeert te vullen. Het kan een vorm van zelfbehandeling zijn, niet dat het allemaal zo effectief is; maar veel mensen met schizofrenie zullen zeggen dat roken hen een beter gevoel geeft ", zei dr. Margolis.
Naast het verhogen van het risico op hartaandoeningen, luchtwegaandoeningen en kanker, suggereren studies dat het roken van sigaretten antipsychotische medicatie minder effectief kan maken.
Ten minste de helft van alle mensen met schizofrenie ervaart depressieve perioden. "[Ze] kunnen vaak gedemoraliseerd worden als een gevolg van hun omstandigheden, dus het is geen depressie in idiopathische zin," zei Lieberman. "Tegelijkertijd kunnen individuen depressieve symptomen ontwikkelen, zelfs onafhankelijk van hun reacties op hun omstandigheden. Maar het is in de context van hun schizofrenie, dus het mag niet leiden tot een herdefiniëring van depressie. "<1> Een van de 10 mensen met schizofrenie pleegt zelfmoord. Lieberman schrijft dit gedeeltelijk toe aan het feit dat patiënten vaak worden gediagnosticeerd als tieners of in de vroege volwassenheid. "Ze betreden de bloei van hun leven en net als de meeste tieners of 20-plussers denken ze dat ze onkwetsbaar zijn," zei hij. "Dan ontwikkelen de symptomen zich en moeten ze de realiteit onder ogen zien van iets dat levenslang en permanent uit te schakelen is." Psychotische symptomen van schizofrenie kunnen het risico op zelfmoordgedachten verhogen. "Vaak hebben mensen waanideeën of hallucinaties die hen vertellen zichzelf te doden," zei Lieberman. Angst, obsessieve compulsieve stoornis en zeldzame vormen van eetstoornissen komen ook veel voor bij mensen met schizofrenie. Onderzoek suggereert dat het risico op obesitas is meer dan vier keer hoger bij patiënten met schizofrenie. "De medicijnen die mensen met schizofrenie nemen, kunnen hun eetlust stimuleren, waardoor ze te veel eten," zei Lieberman. "Ze hebben misschien ook geen geld om goed eten te kopen of hebben niet iemand die voor hen zorgt om er zeker van te zijn dat ze goede voeding volgen. Dit zal leiden tot slechte diëten, gewichtstoename en problemen met obesitas. "Zorgverleners moeten letten op vroege tekenen van complicaties en een arts laten weten of ze veranderingen in de fysieke of emotionele gezondheid van een patiënt detecteren. "De sleutel is om betrokken te blijven," zei Margolis. "Elke persoon en elke situatie is anders, dus patiënten, zorgverleners en behandelende artsen moeten samenwerken om het meest effectieve behandelplan te bedenken."
