Inhoudsopgave:
De symptomen van Anton Feokhari begonnen toen hij op de universiteit zat. Ten eerste stopte zijn rechterhand met doen wat hij wilde. Vervolgens ontwikkelde hij problemen met balans en visie. Lopen werd moeilijk. Zijn blaas en zijn darmen werkten op. Tien jaar na de eerste symptomen kon hij niet meer werken. "Het zag er niet goed uit", zegt Feokhari. We weten dat genetica een rol speelt in MS, maar slechts een deel. Als een identieke tweeling MS heeft, doet de andere tweeling in de meeste gevallen dat niet. Dat betekent dat er een trigger voor het milieu moet zijn. "We namen dat soort dingen en zeiden: 'Misschien als we de lei schoonwrijven en ze niet dezelfde milieu-uitdagingen hebben … dan zullen ze misschien deze keer geen MS hebben rond, '"zegt Michael Racke, MD, een neuroloog aan het Wexner Medical Center van de Ohio State University en een van de onderzoekers in het onderzoek. "Ik probeer van hen een eigen identieke tweeling te maken die geen MS heeft," zegt hij. Natuurlijk is "het schoonvegen van de lei" niet zo eenvoudig als hij het laat klinken. Ze doen het met een stamceltransplantatie, een procedure die gewoonlijk wordt gebruikt in gevorderde gevallen van bepaalde kankers. "De transplantatie was de moeilijkste ervaring in mijn leven," zegt Feokhari. Hij kreeg een infectie die hem bijna heeft gedood. "Ze zeggen dat het een tijdje aanraken en gaan was. Maar hoe het ook gebeurde, uiteindelijk keerde ik de hoek om en toen ging ik van spijt van het doen van het proces tot erg blij dat ik het deed. " Feokhari was niet genezen, maar hij stopte met slechter worden. Het is nu vijf jaar geleden dat de transplantatie plaatsvond en hij heeft geen enkele actieve ziekte teruggekregen. Hij heeft zelfs enige verbetering gezien. "Mijn ergste symptoom was zenuwpijn en dat verbeterde enorm", zegt hij. De proef heet Halt-MS, omdat dat is wat het beoogt. Maar het balanceren van de risico's van stamceltransplantatie tegen zelfs deze indrukwekkende resultaten vormt een uitdaging. "De behandeling is mogelijk de meest agressieve vorm van behandeling die je voor deze mensen kunt geven", zegt Racke. "De stamceltransplantatie is geen wandeling in het park", zegt Dr. Racke. Stamcellen zijn de cellen in het beenmerg die nieuwe bloedcellen aanmaken, inclusief immuuncellen. Bij een transplantatie worden de stamcellen eerst verzameld en opgeslagen. Vervolgens worden zware doses chemotherapie gebruikt om de immuuncellen in het bloed en de stamcellen in het beenmerg volledig weg te vagen. De opgeslagen stamcellen worden vervolgens opnieuw geïnjecteerd in de bloedbaan. Ze migreren terug naar het beenmerg en beginnen het immuunsysteem opnieuw op te bouwen. Totdat ze dat doen, blijft een patiënt achter zonder bescherming tegen infectie.
