Voordat u met de behandeling begint

De behandeling van longkanker hangt af van uw eigen situatie, inclusief welk type longkanker u heeft en hoe ver het is gevorderd. Staging is het proces van bepalen:

• De locatie van uw kanker
• Of deze zich heeft verspreid naar andere plaatsen in uw lichaam
• Als de tumor uitgezaaid is, welke delen van uw lichaam zijn aangetast

, u zult eerst een lichamelijk onderzoek ondergaan om uw longkanker te diagnosticeren en het stadium ervan te beoordelen. Waarschijnlijk heb je ook een of meer tests die onder twee brede categorieën vallen: beeldvormingstests en laboratoriumtests.

Beeldvormingstests en -procedures

Beeldvormingstests maken foto's van de binnenkant van uw lichaam, zodat artsen ernaar kunnen zoeken tekenen van longkanker. Deze tests omvatten:

• Röntgenfoto's op de borst: Röntgenfoto's, die kunnen worden gemaakt in klinieken, ziekenhuizen of andere poliklinieken, helpen artsen op zoek te gaan naar een massa of vlek (ook wel groei of tumor genoemd) op uw longen is mogelijk kanker.
• Computert axiale tomografie (CT-scan): Een CT-scan (ook wel CAT-scan genoemd) maakt gebruik van verschillende röntgenstralen en een geavanceerd computersysteem om driedimensionale beelden te maken die lijken op plakjes van je lichaam. Om te helpen weefsels beter te laten zien op de röntgenfoto's, kunt u een intraveneuze injectie van kleurstof (ook wel een contrastmiddel genoemd) ontvangen, hetzij vóór uw test, hetzij tussen een eerste en tweede reeks foto's. CAT-scans kunnen tumoren identificeren die veel kleiner zijn dan die met een röntgenfoto van de thorax.
• Positron emissietomografie (PET-scan): Voordat u een PET-scan hebt, wordt u geïnjecteerd met een type suiker dat wordt gecombineerd met een kleine hoeveelheid radioactief materiaal. Omdat kankercellen de suiker anders gebruiken dan andere cellen, kunnen camera's die radioactiviteit detecteren artsen helpen kanker te identificeren en te bepalen of het zich heeft verspreid. Soms worden een CT-scan en PET-scan gecombineerd in één test.
• Magnetic resonance imaging (MRI): MRI gebruikt energie uit radiogolven en sterke magneten om een ​​gedetailleerd beeld van uw lichaam te maken. Er zijn geen röntgenfoto's betrokken. De test is vooral nuttig bij het vinden van longkanker die zich heeft verspreid naar de hersenen of het ruggenmerg. Mogelijk hebt u een injectie met kleurstof vóór een MRI, maar deze techniek wordt minder vaak gebruikt dan bij CT-scans. MRI duurt langer dan PET- of CT-scans en vereist dat u stil in een buis ligt terwijl de beelden zijn gemaakt. Alle metalen voorwerpen moeten voorafgaand aan een MRI worden verwijderd, zodat ze niet worden aangetrokken door de magneten.
• Botenscans: Uw medisch team kan u vragen om een ​​botscan te laten uitvoeren als zij denken dat uw longkanker mogelijk is uitgezaaid je botten. Vóór de scan ontvangt u een intraveneuze injectie van een kleine hoeveelheid radioactief materiaal. Het materiaal heeft de neiging op te bouwen in delen van het bot die mogelijk de plaatsen van kanker zijn, maar andere aandoeningen (zoals infectie of ontsteking) kunnen ook de opbouw veroorzaken.

TIP: nadat u beeldvormingstests hebt uitgevoerd , het is een goed idee om uw arts om kopieën van uw röntgenfoto's en scans te vragen zodat u ze kunt laten zien aan anderen in uw medische team die uw diagnose en behandeling bespreken.

Biopsieën en laboratoriumtests

In een medisch laboratorium controleren artsen, pathologen genoemd, monsters van uw weefsel, bloed of andere stoffen uit uw lichaam op tekenen van kanker. De procedures en laboratoriumtests die longkanker identificeren en in scène zetten, zijn onder meer: ​​

• Sputumcytologie: Met behulp van een microscoop bestudeert de patholoog monsters slijm die u uit uw longen hoest om te controleren op kankercellen.
• Biopsie: Tijdens biopsies verwijderen artsen een kleine hoeveelheid weefsel, zodat ze het onder een microscoop kunnen onderzoeken op kankercellen. Er zijn verschillende manieren om een ​​biopsie van longweefsel en het omliggende weefsel en organen te nemen; sommige daarvan kunnen worden gecombineerd met andere tests die hieronder worden beschreven. In veel gevallen kiezen artsen voor naaldbiopten om te controleren op longkanker. Tijdens de procedure plaatsen ze een naald in een tumor of longweefsel en verwijderen ze een klein monster. Aangezien kankercellen door de bloedbaan en het lymfesysteem reizen, kan uw medische team ook om een ​​biopsie in de lymfeklier vragen om te kijken of uw longkanker is uitgezaaid.
• • Beenmergbiopsie: Artsen gebruiken een naald om een ​​stukje bot te verwijderen, vaak vanuit de heup, en onderzoeken het onder een microscoop om te zien of het kankercellen bevat. Beenmergbiopsies worden vaker gedaan voor mensen met verdenking op kleincellige longkanker om te helpen vaststellen of de kanker zich heeft verspreid.
  • Bronchoscopie: Artsen plaatsen een dunne, flexibele, verlichte buis, een bronchoscoop genaamd, door uw neus of mond en geef het door in je luchtpijp en longen, zodat ze visueel kunnen controleren op tumoren, blokkades of andere abnormale tekenen. Ze kunnen ook kleine borstels of naalden gebruiken die door de buis zijn gepasseerd om monsters te nemen voor biopsie.
  • Endobronchiale echografie: Deze procedure gebruikt een bronchoscoop uitgerust met een ultrasone (geluidsgolf) emitter om artsen te helpen de grootte van een tumor te bepalen en zoek naar lymfeklieren die kunnen worden vergroot door kanker. Ze kunnen ook een voorbeeld van de lymfeklieren nemen voor een biopsie tijdens deze procedure.
  • Thoracoscopie: Artsen maken een kleine incisie in uw borst en steken een dunne, verlichte buis in die op een videocamera is aangesloten. Met de camera kunnen ze op een videoscherm naar je longen kijken. Met behulp van instrumenten die door de buis worden gevoerd, kunnen ze ook monsters nemen van uw lymfeklieren, longen of slokdarm (de buis die van mond naar maag loopt) voor een biopsie. Als ze weefsel, organen of lymfeklieren moeten bereiken die verder weg zijn, kunnen ze een vergelijkbare procedure uitvoeren, een thoracotomie genaamd, waarvoor een grotere incisie tussen de ribben nodig is.
  • Thoracentesis: Artsen gebruiken een naald om een vloeistofmonster tussen de bekleding van uw borst en uw longen, en onderzoek het vervolgens onder een microscoop om te zien of er kankercellen aanwezig zijn. Mediastinoscopie:
  • Artsen steken een dunne, verlichte buis in door een incisie boven uw borstbeen. Hierdoor kunnen ze de organen, weefsels en lymfeklieren tussen uw longen bekijken en monsters nemen voor een biopsie. Ze kiezen vaak deze procedure als ze monsters van de lymfeklieren aan de rechterkant van je borst willen nemen. Anterior mediastinotomy:
  • Vergelijkbaar met mediastinoscopie, wordt anterior mediastinotomie gebruikt om monsters van de linkerkant van uw borst. Endoscopische oesofageale echografie:
  • Artsen brengen een flexibele, verlichte buis met ultrasone emitter in uw slokdarm, de buis die van uw keel naar uw maag leidt. De procedure helpt hen te zoeken naar vergrote lymfeklieren in de borstkas die mogelijk kanker bevatten. Ze kunnen ook een monster van de lymfeklieren nemen tijdens deze procedure. TIPS:

  U kunt om een ​​second opinion vragen over de interpretatie van uw biopsieresultaten. Vraag uw arts of hij uw specimen naar een ander laboratorium zal sturen voor een pathologisch onderzoek. Sommige van de hierboven beschreven procedures worden onder narcose uitgevoerd en sommige vereisen een kort verblijf in het ziekenhuis. Vraag uw arts hoe u zich moet voorbereiden op een procedure (zoals door een nacht vasten) en of dit poliklinisch of intramuraal wordt gedaan.