WOENSDAG 16 mei 2012 (MedPage Today) - Personen geboren met een genetische aanleg voor hoge plasma hoge dichtheid lipoproteïne (HDL) cholesterolwaarden hebben geen lager risico op een hartaanval, waardoor het de vraag is of HDL-cholesterol is causaal gerelateerd aan cardiovasculair risico, vonden onderzoekers.
In een mendeliaanse randomisatiestudie hadden individuen met een enkel nucleotide polymorfisme (SNP) uitsluitend geassocieerd met hogere plasma HDL-cholesterol hogere niveaus van het lipide, maar een hartaanval risico vergelijkbaar met dat van andere personen, volgens Sekar Kathiresan, MD, van het Massachusetts General Hospital in Boston, en collega's. <> Aan de andere kant was een verzameling van SNP's gerelateerd aan hogere LDL-cholesterolgehaltes geassocieerd met een lage LDL-cholesterolspiegel geassocieerd met een verhoogd risico op een hartaanval, zoals verwacht, rapporteerden de onderzoekers online in
The Lancet . "Deze gegevens dagen het concept uit dat het verhogen van plasma HDL-cholesterol zich uniform zal vertalen in een vermindering van het risico op een hartaanval," Ze schreven.
Bovendien "benadrukken deze bevindingen de potentiële beperking van plasma HDL-cholesterol als een surrogaatmaatstaf voor het risico van een hartaanval in interventiestudies." Observationele studies hebben een verband aangetoond tussen hogere HDL-cholesterolwaarden en een minder risico op een hartaanval, maar het blijft onduidelijk of de relatie causaal is. Van agenten die gericht zijn op het verhogen van het HDL-cholesterolgehalte is niet aangetoond dat ze het cardiovasculaire risico verminderen in gerandomiseerde onderzoeken.
Kathiresan en zijn collega's evalueerden eerst het effect van een SNP in het endotheliale lipasegen, dat gerelateerd is aan hogere HDL-cholesterolwaarden. Ongeveer 2,6 procent van de mensen draagt het allel.
In een begeleidend redactioneel artikel, Steve Humphries, PhD, van University College London, en collega's merkte op dat de studie consistent is met eerdere mendeliaanse randomisatieanalyses gericht op dezelfde kwestie en bijdraagt aan een toenemende aantal mendeliaanse randomiseringsstudies van biomarkers voor kransslagaders.
"Naarmate het onderzoeksgebied volwassen wordt, zal consensus over methodologie en rapportage belangrijk zijn, vooral wanneer de potentieel krachtige, maar ook complexe, genetische risicoscore-benadering wordt gebruikt," zij schreef. "Samen met adequaat ondersteunde studies zal mendeliaanse randomisatie waarschijnlijk inzichten opleveren die zowel het volksgezondheidsbeleid kunnen sturen als potentiële therapeutische doelen kunnen prioriteren."
